AHLAK GELİŞİMİ

Ahlak Gelişimi - thenejdets.com

İÇİNDELİKLER

1. AHLAK GELİŞİMİ 

2. AHLAK GELİŞİMİ KURAMLARI 
2.1. Psikoanalitik Kuram 
2.2. Piaget'in Ahlak Gelişimi Kuramı 
2.2.1. Dışa Bağlı Dönem 
2.2.2. Özerk Dönem 
2.3. Kohlberg'in Ahlak Gelişimi Kuramı 
2.3.1. Gelenek Öncesi Düzey 
2.3.2. Geleneksel Düzey 
2.3.3. Geleneksel Ötesi Düzey 
3. KAYNAKÇA 
Tablolar Listesi 

Tablo 1: Miller'a (1988) Göre,  Kohlberg'in Kullandığı Ahlaki İkilemler Taşıyan Öykülerden Örnekler

1. AHLAK GELİŞİMİ

Ahlak gelişimi, çocukların belirli davranışları "doğru" ya da "yanlış" olarak değerlendirmelerine rehberlik eden ve kendi eylemlerini yönetmelerini sağlayan ilkeleri kazanma sürecidir. "İyi" ve "kötü" ahlaklı olma toplumun normlarına göre belirlidir (Akboy, 2005: s.141).

Ahlak gelişimi, çocukların. belirli davranışları "doğru" ya da "yanlış" olarak değerlendirmelerine rehberlik eden ve kendi eylemlerini yönetmelerini sağlayan ilkeleri kazanmaları sürecidir (Onur, 2004: s.172).

Hetheringhton ve Parke'ye (2003) göre, Tüm kültürlerde en temel toplumsallaşma görevlerinden biri, gelişmekte olan çocuğun iyi davranışlar edinmesini sağlamak ve toplumsal ahlak ölçülerini çocuğa aktarmaktır. Bireyin taşıması istenen belirli değerler ve gerçekleştirmesi istenen belirli davranışlar kültürden kültüre değişiklik gösterse de bütün toplumlarda belli davranışların doğruluk ve yanlışlığına ilişkin kurallar sistemi vardır. Çocuğun söz konusu kuralları öğrenmesi, bu kurallara uymadığında duygusal rahatsızlık ya da suçluluk duyması, kurallara uyduğunda ise duygusal doyum sağlaması beklenir. Kendi davranışı üzerindeki iç denetim çocukta, büyük oranda otorite kaynaklarının varlığı, ceza korkusu gibi dış toplumsal etkenler aracılığıyla gelişmektedir. Bununla birlikte, yaşı ilerledikçe çocuğun davranışı, dışsal kısıtlamaların yokluğunda da kendini denetlemesine öncülük edecek içsel davranış ölçütleri tarafından yönlendirilmektedir. Dışsal etkenlerden içsel duygulara ve ahlakla ilgili  inançlara doğru gerçekleşen ve ahlaka ilişkin davranışın temelini oluşturan bu değişim içselleştirme olarak adlandırılmaktadır. Psikologların çoğu, içselleştirmenin ahlak gelişiminde temel süreç olduğuna inanmaktadırlar (Akt., Atıcı, Bilgin ve İnanç, 2004: s.216).

Ahlaki gelişimle birlikte kişinin toplumun kuralları ve gelenekleri çerçevesinde kendisini denetleyebilmesi beklenir. Kişi, toplumsal kurallara uygun bir şekilde kendisini denetleyebiliyorsa içten-denetimli, çevresindeki kişilerin etkisiyle karar veriyorsa dıştan-denetimli bir ahlaki gelişim göstermektedir. Bir sınıftaki öğrenciler öğretmen sınıftayken kurallara uyuyor, öğretmen ayrıldığında uymuyorlarsa bu onların dıştan denetimli olduklarını göstermektedir. Öğrenciler öğretmenin varlığına bağlı olmaksızın, gerekli olduğunu düşündükleri için kurallara uyuyorlarsa içten denetimli bir anlayış gösterirler (Selçuk, 1997: s.86).

Çocukların ahlak gelişimi konusunda tarihte üç büyük felsefe öğretisi vardır. Birincisi, St. Augustine gibi teologların savunduğu "ilk günah" öğretisidir; buna göre, çocuklar doğal olarak günahkar yaratıklardır, dolayısıyla yetişkinlerin müdahalesine gereksinimleri vardır. John Locke'un başlattığı ikinci görüş, çocuğun ahlak açısından yansız (nötr) olduğunu, eğitim ve yaşantının çocuğu doğru ya da günahkar bir kişi yapacağını ileri sürer. Jean Jaques Rousseau'nun temsil ettiği üçüncü öğretiye göre, çocuklar "doğuştan saf ve temiz" yaratıklardır ve ahlakdaşı davranışlar yetişkinlerin bozucu etkisinden kaynaklanır (Onur, 2004: s.172).

YAZININ TAMAMINI İNDİRMEK İÇİN TIKLAYIN